Fjörugur september

Nú er haustið komið með öllum sínum breytingum. Skólinn er byrjaður hjá barnabörnunum og Léttsveitin byrjuð að æfa á ný. Þessi mánuður hefur verið fullur af alls konar uppákomum.

Þann 3. september varð hún Emilía Ósk ömmustelpan mín 6 ára og hún stíga sín fyrstu spor í skólanum. Orðin svo ósköp stór og dugleg.

Þann 12. september fæddist Ásdís Sara systir Emílíu Óskar og Guðrúnar Birnu. Yndisleg dama 14 merkur og 52 cm. Og ég orðin sjöföld amma.

Sama kvöld og Ásdís Sara fæddist byrjaði kórstarfið að nýju. Frábært að hitta allar stelpurnar aftur og syngja.

Þann 18. september varð litla barnið mitt hún Inger Anna Lena 29. ára! Almáttugur hvað tíminn líður hratt.

Þann 22. september buðu Bimba Létta og Gylfi maður hennar til mikillar upprisuhátíðar í félagsheimilinu á Seltjarnarnesi. Haldið var upp á betri heilsu þeirra tveggja og tóku hundruðir manna þátt í því. Óborganleg skemmtun.

Þann 23. september varð Charlotta Ásta ömmustelpa 4. ára og bauð til veislu um hádegisbilið. Svo ótrúlega hress og dugleg og minnir svo oft á mömmu sína hana Inger.

Þann 30. september n.k. verður haldin 20 ára afmælisárshátíð hjá TM Software, vinnunni minni. Þetta verður galakvöld og örugglega gaman.

Þetta er lífið í hnotskurn.

More later...

Rúdolf með rauða nefið....

Nei, nei - ég veit það eru enn rúmir þrír mánuðir til jóla.

En það var nefnilega þannig fyrir um þremur vikum síðan, að ég og minn ektakarl skelltum okkur í Húsafell. Við leigðum þar bústað yfir helgina og hugsuðum okkur gott til glóðarinnar að liggja leti í heitum potti og fara í göngutúra.
Það gekk allt eftir eins og til stóð, nema að ég var bitin af einhverjum pöddum (að öllum líkindum bitmýi) á nefbroddinn og við hægri olnbogann.

Þegar í bæinn kom var mitt litla nef orðið eldrautt og bólgið og ekki var olnboginn mikið betri. Það sem var verra var að ég var með svo rosalegan æðaslátt í nefinu.
Minn karl stóðst ekki mátið og kallaði sína kellu "Rúdolf" í tíma og ótíma.
Ég endaði á því að þurfa ofnæmislyf og sterakrem til að eiga við ósköpin.
Núna þremur vikum seinna er nefið ekki enn búið að jafna sig að fullu.

Mér varð nú bara að orði að það væri sko eins gott að ég yrði ekki fyrir árás frá her af einhverjum bítandi eða stingandi pöddum. Ég myndi hreinlega öll bólgna út.

Einhvern veginn hefur þetta rauða nef orðið til þess að mér hefur orðið meira hugsað til jólanna heldur en ég er vön á þessum tíma. Fer að koma tími á að draga fram jólalögin og æfa þau fyrir jólatónleika Léttsveitarinnar þetta árið.

Skemmtileg þessi ferðalög - alltaf eitthvað óvænt sem gerist.

More later....